5 jaar geleden plantte ik een pruimenboom in de tuin. Ik had er zin in.
De boom groeide vervolgens wel maar bloeide niet.
Eerste seizoen, dacht ik, het leek me niet gek.
Het jaar daarop groeide er meer blad, en meer tak, verder niet.
Te koud, mompelde ik, of: slechte grond, teveel zand.
In de derde mei van de boom verscheen er bloesem, daarna kwamen er kleine gele puntjes, maar die stierven af.
Ik mompelde dat er teveel noordooster wind was geweest.
Vorig jaar mei was er een vrolijke bloesembui in de kruin, maar ook toen stierven de gele larfjes van de pruimen meteen af en ik zuchtte dat ook niets lukte.
Achteloos zag ik dit voorjaar de bloesem wegwaaien, maar een paar weken later ontwaarde ik opeens een vruchtje! Bijna iedere keer wanneer ik de boom passeerde, keek ik hoe het toch met de pruim ging. Het ging hem goed, pront, schitterend groen fluweel en al groter dan een druif.
Enkele weken later zag ik nog een pruim! Twee pruimen! Wat een voorjaar.
De eerste pruim werd in omvang ingehaald door de andere.
Het werd droog. Bijna dagelijks goot ik liters water onder de boom.
Van de tweede pruim haalde ik regelmatig hetzelfde beestje af. Het was zwart met gele stippen, het kleefde een beetje aan de vrucht maar liet los zonder dat ik het dood moest knijpen.
Twee dagen later haalde ik het er weer af, precies op dezelfde plek, en dan weer.
Langzaamaan kwam er een zwart vlekje op de mooie groene pruim. Ik werd bang voor de dag dat de huid van de pruim zo zacht was geworden dat het beestje er zijn kaakjes in kon zetten. Dat beestje moest weg, slechts twee pruimen maken je een gierig mens.
Net liep ik langs de boom en merkte op dat de eerste pruim geel en rood begon te worden. Maar zag ik het goed? Was die nou zo droog? Ik duwde mijn hand tussen de takken, en pakte tussen duim en wijsvinger de vrucht vast. Het stokje liet los, ik had het vruchtje in de hand.
Eén pruim nog, voor het zwarte beest met de gele stippen en mij. Wie van ons weet het juiste moment te vinden, op een mooie zomerdag?