Moet je er niet heen, vroeg vriend Tim van de week, toen ik ergens op een orgel Child in Time inzette. Naar de HMH, volgende week, verduidelijkte hij.
Deep Purple is in de stad. Ik proef de woorden nog even. Ooit, zouden ze me bijna hartkloppingen bezorgd hebben, maar toen woonde ik nog niet in de stad.
Nee, toen woonde ik in een provincieplaatsje. Deep Purple zou daar nooit komen. Dat wist ik. Toch was Deep Purple er altijd, live. ’s Middags uit school. Het was alleen een elpee, en die heette niet Made in Drachten.
Niet dat er in ons dorp niets gemaakt werd: over de hele wereld scheren mannen zich met apparaten die in ons dorp gemaakt worden, en daar waren we trots op. De mooiste vitrine in het streekmuseum is die met alle types scheerapparaten door de decennia heen. We hadden een plek in de wereld, ook al schoren de mannen van Deep Purple zich slecht.
Maar goed, de elpee waarmee Deep Purple altijd in ons dorp aanwezig was, heette dus niet Made in Drachten, maar Made in Japan. Het was de elpee waarmee ik Deep Purple leerde kennen en waar het eigenlijk ook bij bleef. De liefde was echter groot.
Er is iets bijzonders aan de liefde voor een band die zich tot een live-plaat beperkt. Live-elpees zijn meestal het gevolg van studioplaten. Bands spelen zelden nieuw materiaal voor publiek omdat niemand daar van houdt. Je moet de houvast hebben van de studioplaten om een concert te waarderen, live-elpees zijn alleen aan te horen als je de liederen die je al van studioplaten kent er doorheen hoort. Een kort gitaarstukje op de studioversie wordt een gitaarsolo, een zanger die de melodie ombuigt: alleen interessant als je het echte lied kent, want het is meestal gepruts waar je bij had moeten zijn.
Dat is misschien de kracht van de live-elpee: je had er bij moeten zijn.
Soms was ik er bij als er een band speelde, maar dan nog vroeg ik me vooral af waar ik had moeten zijn. Ik keek om me heen en dacht dingen als: daar staan we dan.
Maar Made in Japan is de plaat die je niet toeschreeuwt dat je erbij had moeten zijn, jij daar in je provincieplaatsje, jij had in Osaka moeten zijn! Made in Japan is bij jou.
Misschien was Made in Japan daarom de enige te verdragen live-elpee voor een puber in een plaats die bestond omdat er scheerapparaten gemaakt worden. Made in Japan schreeuwt je niets toe, hoe hard Ian Gillan ook schreeuwt, het is geen vlucht naar Japan of waar dan ook, het is een reis in muziek.
Een nanoseconde twijfelde ik, toen mijn vingers over de toetsen gleden en ik even John Lord nadeed. Toch weet ik zeker dat ik er niet bij moet zijn en ik weet nu al dat ik er niet bij had moeten zijn. Het doet er niet toe dat ik nu in een stad woon die niet vergeten is door Deep Purple. Het doet er niet toe waar je woont als je weet dat sommige muziek altijd bij je is, en die elpee heet nu eenmaal niet Made in Amsterdam.